woensdag 29 januari 2014

Receptensleur

Ik denk dat ik ermee ben begonnen toen ik op de middelbare school als bijbaantje bij de Appie werkte.
Vraag me niet waarom, want ik was een ontzettend kieskeurige eter. Je hoefde mij echt niks anders voor zetten dan Hollandse pot (en dan het liefst mét ham-en-kaas-saus) of brood. Geen pizza, geen pasta en al helemaal geen Chinees of iets met pittige kruiden (en als je nooit gekruid eet, is iets al snel pittig...).
Maar goed, het begon bij de Appie en iedere verhuizing (uit huis, van kamer naar kamer, naar huurflatje, naar samenwonen) nam ik ze mee, soms nam ik er ook één mee van een concurrent, de stapel werd groter en groter.
Nooit deed ik er wat mee, maar ik kon er ook geen afscheid van nemen.
Tot een paar jaar geleden, het was tijd de confrontatie maar eens aan te gaan.
Stapels Allerhande's op de eettafel, een paar avonden lang bladeren, uitzoeken en scheuren. Vervolgens knippen (en in het begin, ook nog weer plakken) en alles in van die insteek hoezen. Zo, dat ruimde op!

5 overzichtelijke mappen, boordevol recepten..... Die vervolgens weer jaren bleven liggen. Ik heb ze er een paar keer bij gepakt hoor, op zoek naar inspiratie. Maar het is een beetje zoals mijn man in de supermarkt bij de koekjes; zoveel keuze dat hij niet kan kiezen en dus maar verder loopt zónder koekjes.

Sinds het begin van dit spiksplinternieuwe jaar, zijn we in ons huishouden wat dingen anders gaan doen. We waren in een sleur beland. Nee, geen zorgen, wat koken betreft bedoel ik! Altijd weer diezelfde gerechten, zelden eens iets nieuws, dat moest anders kunnen. En als we het dan toch anders gingen doen, dan ook meteen wat vaker vega of vis. Maar ja, die inspiratie hè?! Dus zo kwamen de mappen weer op tafel. We kiezen nu voor iedere week 5 nieuwe gerechten uit om te maken. Wat lekker is blijft in de map, wat geen succes is verdwijnt linea recta in de kachel en soms verdient het gerecht een 2e kans met hier en daar wat wijzigingen qua ingrediënten. Met die 5 mappen komen we dit jaar dus wel door, zonder al te vaak hetzelfde te eten.



Er hangt nu dan ook een "weekmenu" op de koelkast en dat bevalt wel goed eigenlijk. Zo hoef ik niet meer te bedenken wat we vanavond nou toch eens zullen eten en ik heb overzicht. Ook maakt dit het weer makkelijker om maar 1 (of 2) keer per week boodschappen te doen.
Het is behalve gemakkelijk en overzichtelijk ook leuk, want we ontdekken allerlei lekkere nieuwe gerechten. Maar soms is het ook balen, bijvoorbeeld als het echt echt echt NIET lekker blijkt te zijn, heb je 30-45min in de keuken gestaan, eet je alsnog brood....


Nu ben ik benieuwd, herkennen jullie de receptensleur, of hebben jullie er ook iets op verzonnen?


donderdag 16 januari 2014

Paarden in het verkeer

Alsjeblieft, lees dit!
Ook als paarden je, letterlijk dan wel figuurlijk, worst zullen wezen. Misschien zelfs wel júíst dan!
 
 
In Nederland zijn ongeveer 500.000 paardensporters. Ruiters en koetsiers.
De meesten zullen ook af en toe een buitenrit maken. Afhankelijk van de omgeving, kunnen ze zo te paard het erf af, of moeten ze met de trailer ergens heen rijden, waar ze te paard een buitenrit kunnen maken. Gemiddeld maakt een ruiter 34x per jaar een buitenrit.
 
 
Dat is het moment waarop jij deze paardensporters tegen kan komen.
En met jou bedoel ik die wandelaar in het bos (met of zonder hond), die fietser/mountainbiker/wielrenner, die brommer-of motorrijder, auto- of vrachtwagen bestuurder (al dan niet met aanhanger).
 
 
Het instinct van een vluchtdier
In het verkeer gebeuren honderden ongelukken. Feit is dat ongelukken in het verkeer waarbij paarden zijn betrokken, meestal gebeuren doordat paarden schrikken van overige weggebruikers.
Een paard is een vluchtdier, een vluchtdier van zo'n 600kg!
Het instinct van een vluchtdier zorgt ervoor dat als een paard schrikt van een plotselinge gebeurtenis, hij het op een lopen zet, weg van dat wat eng is of gevaarlijk lijkt. Een schrikreactie kan echter ook zijn dat het paard opzij springt of steigert. Bij een schrikreactie bestaat de kans dat de ruiter van het paard afvalt, de ruiter kan dan onder het paard of onder de auto terecht komen, maar het paard kan (met of zonder ruiter) ook voor of tegen de auto springen.
 
 
Tot zo ver nog niet erg interessant? Lees dan alsjeblieft toch nog maar even verder. Want weet jij als wandelaar of weggebruiker, wat je moet doen als je een paard ontmoet? En wat je dénkt te weten, klopt dat dan ook? De antwoorden op deze vragen volgen hieronder.
 
 
Een ruiter is volgens de wet een bestuurder
Volgens de verkeersreglementen is een ruiter een bestuurder, net als bijvoorbeeld een automobilist.
Wat weinig mensen weten is dat, indien er geen ruiterpad is, de ruiter zelfs verplicht is om op de openbare weg te rijden. Het is verboden om op het trottoir of het fietspad te rijden. Ookal zullen de meeste ruiters uit veiligheidsoverwegingen in de berm rijden, of bij 80km wegen buiten de bebouwde kom uitwijken naar het fietspad (ookal mag dat dus eigenlijk niet!), ze hebben als bestuurder dezelfde rechten en plichten om op de openbare weg te rijden als bijvoorbeeld automobilisten.
 
 
In 2005 en 2007 zijn er landelijke verkeersveiligheidscampagnes geweest, getiteld "Paard op de weg" en "Weet wat je doet als je een paard ontmoet", hierin stond begrip voor elkaar als medeweggebruikers centraal. Volgens mij is deze campagne jammerlijk mislukt, ik heb er tenminste nooit wat van gezien of gehoord.
 
 
Praktische tips voor verkeersdeelnemers:
  • Bedenk dat een paard paniekgevoelig is, plotseling kan schrikken en een onverwachte beweging kan maken. Het geluid van de dieselmotor, de omvang en de kleur van de vrachtwagen, te laat of piepend remmen. Het zijn momenten die gevaar kunnen opleveren.
  • Matig uw snelheid
  • Houd zeker 5 meter afstand van de ruiter of koetsier wanneer deze stilstaat.
  • Maak geen onnodig overmatig lawaai, zoals hoge toerentallen, toeteren of (leuk paardje pesten) het ontluchten van uw remmen.
  • Passeer rustig, extra ruim, snijd het paard niet af en geef daarna niet meteen plankgas.
  • Niet inhalen in een bocht
  • Wees extra voorzichtig wanneer u rijdt met rammelende lading of klapperend zeildoek.
  • Wanneer de weg te smal is, geef de ruiter dan de tijd om naar een inham of inrit te rijden waar veilig passeren wél mogelijk is.
  • Geef een groep ruiters of koetsiers altijd voldoende gelegenheid bij elkaar te blijven bij het oversteken, op een rotonde of op een kruispunt. Paarden zijn kuddedieren en voelen zich meer op hun gemak wanneer ze bij elkaar zijn.
  • Wanneer de ruiter langzaam zijn uitgestoken arm op en neer beweegt, betekend dat niet "tut, tut, effe dimmen", maar "mijn paard is onrustig, verlaag uw snelheid alstublieft".
 
 
Praktische tips voor wandelaars:
  • Verstop u niet in uw felgekleurde jas achter een boom als u bang bent voor een naderende ruiter, u bent doodeng voor mijn paard!
  • Als u met uw hond wandelt, lijn deze dan aan als u een naderende ruiter ziet en laat deze pas weer los als de ruiter u ruim gepasseerd is. Staat uw hond echt heel erg goed onder appèl, houd hem dan aan de voet. Honden kunnen heel enthousiast worden en achter het paard aan rennen, de paard kan hier van schrikken en het op een lopen zetten, maar het paard kan van schrik uw hond ook raken met een trap en dat loopt meestal niet goed af voor de hond.
  • Als het begint te regenen, wacht dan met het opsteken van uw paraplu tot de ruiter u gepasseerd is. Veel paarden zijn bang voor plotseling "ontploffende" paraplu's!
 
 
Iedereen veilig thuis
Denk niet te voorbarig: "het paard loopt buiten, dus die is wel wat gewend". Elk paard moet leren rustig te zijn in het verkeer en eens moet de eerste keer zijn. Verwacht niet van de ruiter dat deze het paard onder elke omstandigheid onder controle zal hebben. Mocht de ruiter aanwijzingen geven, wees dan zo vriendelijk deze op te volgen.
Natuurlijk doen wij als ruiters en koetsiers ons best, om onze paarden en pony's onder controle te houden. Maar maak het alstublieft niet moeilijker (of gevaarlijker) dan nodig, zodat we allemaal heelhuids en zonder schade weer thuiskomen......
 
 
Heb je nuttige aanvullingen, laat het me weten.
 
 
Heb je vragen, stel ze, dan zal ik ze proberen te beantwoorden of op zoek gaan naar het antwoord.

maandag 13 januari 2014

Just an ordinary monday

7.00uur
Ik fris me op en kleed me aan. Er zit nog een was in de droger die ik eruit haal, om meteen de was van vannacht uit de wasmachine in de droger te doen. Eigenlijk was ik alleen in het weekend, maar we hebben visite gehad en beddengoed neemt zo veel ruimte in in de wasmand... Ook ruim ik de vaatwasser uit en meteen weer in met het beetje vaat dat nog in de gootsteen staat. Zoonlief speelt (in pyjama) met wat autootjes, dochterlief horen we nog niet en manlief smeert de broodjes voor het ontbijt. Ik maak ons bed op en doe de ramen open voor wat frisse lucht.
Tijd om de paarden te voeren. Laarzen aan, koplamp op. Eerst krijgen ze hun kuil (al is de laatste snee van vorig jaar meer hooi dan kuil..), in de slowfeeders en ik sluit het hek tussen de 2 ruimtes waar de paarden lopen. Mijn merrie eet niet zo snel, vandaar. Ik pak de voerbakken, schep de brokjes erin, een paar voederwortels erbij, wat oud brood(kruim) van de bakker en zet deze in het land. Ieder paard eet op een vaste plek, een flink eind bij elkaar vandaan, zodat er zo min mogelijk ruzie wordt gemaakt en ieder zijn eigen bak leeg eet.

8.00uur 
Manlief heeft de oudste aangekleed en is zelf inmiddels vertrokken voor een dag vergaderen in het westen. Ik kom binnen na het voeren en zoonlief is in tranen. Meneertje had dorst en wilde drinken pakken, hij besloot te gaan voor de aanmaaklimonade, maar toen de fles open was, viel deze om en nu plakken zijn handen en de mouwen van zijn T-shirt!!!! Dat er stroompjes aanmaaklimonade van de bank afdruipen, een grote roze plas veroorzakend, welke deels al is opgezogen door het vloerkleed, dát is uiteraard bijzaak....
Naar de badkamer, t-shirts uit, handen en armen ontdoen van de "plak", schone bovenkleding aan en terug naar de woonkamer. Snel ruim ik met keukenpapier en vochtige vloerdoekjes de ergste limonaderivieren en -plas op. Dweilen staat voor later vandaag nog op de planning en dochterlief is inmiddels ook wakker, dus door met ons ochtendstramien.
Eerst krijgt zoonlief zijn beker drinken. Ik ga naar de slaapkamer van ons meisje.
Schone luier, kleertjes aan en we gaan met ons drietjes aan tafel om te ontbijten. Manlief heeft al 3 bordjes met gesmeerde boterhammen klaargemaakt, dus ik hoef alleen nog thee te zetten en dan kan ik gaan zitten. Inmiddels is het 8.45uur en om 9.00 moeten de kindjes binnen zijn bij de kinderopvang. Nou sta ik niet bepaald bekend om mijn keurige op tijd komen, maar dat betekend ook weer niet dat ik het niet vervelend vind om te laat te komen... Toch probeer ik rust uit te stralen wanneer we eten, of eigenlijk ben ik druk de ukkies te helpen met hun eten. Het grootste deel van mijn ontbijt (met inmiddels koude thee) staat nog op tafel, wanneer we in de gang onze jassen en schoenen aandoen. Ik pak de tasjes, zet de kinderen in hun autostoeltjes en rijd naar de kinderopvang, het is 9.10uur wanneer we daar binnen lopen. Even zitten en een praatje maken, een dikke knuffel en een kus (x2) en ik rij weer naar huis.

9.30uur
De paarden hebben hun eten op, ik haal de voerbakken uit het land en doe het hek open, zodat iedereen weer bij elkaar kan zijn. Als ik het huis binnenkom, red ik nog snel de kachel van uitgaan door er wat hout op te gooien, zet ik een nieuw kopje thee en ga verder met mijn ontbijt.
Ik pak mijn receptenverzameling erbij, bedenk het weekmenu, check de voorraden en maak een lijst voor de boodschappen die ik zo ga doen. In de gang staat een doos klaar voor de kringloop en een grote tas met oude handdoeken, lakens en dekens voor het dierenasiel. Ik bedenk of ik nog iets anders nodig heb en plan hoe ik straks ga rijden, zodat ik niks vergeet en een beetje een logische route rijd.
Snel haal ik nog even 2 manden kachelhout van onder de schuur naar binnen, want de voorraad hout die binnen ligt is bijna op.
De kachel wordt volgepropt met hout, zodat ie het nog doet wanneer ik na mijn boodschappenrondje weer thuis kom.
Als ik mijn sleutels pak springt de hond enthousiast op. "Sorry, je mag niet mee lieverd, goed op het huis passen hè? Tot zo!"
Terwijl ik naar de auto loop, zie ik dat één van de watertorens van de kippen is omgevallen en de andere is leeg. Dus voor ik wegrijd, geef ik de kippen nog even water.

10.15uur
Op weg om boodschappen te doen en langs de kringloop en het dierenasiel te rijden met onze giften.

11.30uur
Ik ben weer thuis, de kachel doet het nog, ik gooi er weer wat hout op, pak de boodschappen uit en ruim ze op, noteer mijn uitgaven in mijn digitale huishoudboekje en plof op de bank. Pfff...ik voel me een beetje gaar en futloos en heb nog geen zin om aan het houden van mijn huis te beginnen. Er is voor vandaag regen voorspeld, dus ik had gisteren bedacht om mijn paard vandaag een dagje rust te gunnen, ze heeft afgelopen week 6 dagen achter elkaar hard gewerkt. Wel afwisselend hoor, 3x dressuur, 1x gesprongen, 1x een buitenritje en gisteren zijn we op wedstrijd geweest. Maar als ik naar buiten kijk is het droog en schijnt het zonnetje (af en toe). Hoe laat is het? 

11.50uur. 
Het wordt krap, maar ik besluit de snipperdag van mijn paard een dagje op te schuiven en trek vlug mijn rijkleding aan. Als mijn paard gezadeld is, bel ik mijn hulplijn. Omdat we zo afgelegen wonen en er behalve ik niemand thuis is, laat ik altijd even iemand weten dat ik ga rijden. We spreken dan af dat wanneer ik na een uur nog niet heb gebeld om te zeggen dat ik weer veilig ben afgestapt, mijn hulplijn mij belt en als ik niet opneem, komt er iemand hierheen om polshoogte te nemen en wanneer dat nodig is, een ambulance belt en de kinderen ophaalt.

12.10-12.45uur
Even onze oprijlaan op en neer gereden als warming-up en vervolgens wat dressuuroefeningen. Heerlijk, wat wat beweging in de frisse buitenlucht al niet kan doen. Ik kan er weer tegenaan! Netjes afgemeld bij mijn hulplijn, snel ik naar binnen. Even onder de douche springen, mijn gewone kleren weer aan en de kinderen ophalen. Ik rijd om 12.57uur weg en ben precies om 13.00uur bij de opvang. Ze hebben het (zoals altijd) leuk gehad, we praten nog wat en gaan naar huis.

13.30uur
De kinderen hebben op de opvang al een broodje gegeten en dochterlief kan direct naar bed. Zoonlief gaat met me mee naar buiten, hij op z'n fietsje en ik lopend, we halen de post en laten de paarden in de wei.
Binnen speelt hij nog wat, terwijl ik een broodje eet (en warme thee deze keer).
Ik werk de 2 manden met schone was weg en dan is het rond 14.30uur ook tijd voor de kleine man zijn middagdutje.
En voor mij is het nu toch echt tijd geworden om huis te houden. Ik maak de wc schoon, stofzuig en dweil het hele huis, behalve de slapende kamertjes. Als ik klaar ben gun ik mezelf pauze en kijk ik de gemiste aflevering van "Boer zoekt vrouw".

16.00uur
De paarden moeten weer uit de wei, dus ik vul de voerbakken met brokjes en roep ze vast naar het hek. Als ze over zijn gelopen de wei uit, het andere stuk in, krijgen ze hun voer, doe ik het hek tussen hen in weer even dicht en ga terug naar binnen.
Het meisje is al wakker, het jongetje moet ik wakker maken.
We eten fruit en drinken wat. Ik loop even naar buiten om de lege voerbakken op te ruimen en het hek weer open te doen. Terwijl de kinderen aan het spelen zijn, bereid ik het eten vast voor. Vanavond komt manlief pas laat thuis, dus we eten wat simpels: gekookte aardappels, sperziebonen en tartaar.

18.00uur
Ik geef de paarden weer wat hooi/kuil, het is het laatste uit dit pak, dus ik loop meteen even naar de stapel pakjes, til één pak (van ongeveer 30kg) in de kruiwagen, leg hem klaar en snijd hem vast open voor de laatste voerbeurt vanavond tussen 22.00 en 23.00uur. Weer binnen gekomen, mogen de kleintjes nog even tv kijken terwijl ik het eten kook voor ons drietjes.
Na het eten is het bedtijd voor de kleine meid en vervolgens ook bedtijd voor de kleine man.
Om 19.30 berg ik al het speelgoed op, ruim de tafel af, vul de vaatwasser en loop nog 6x heen en weer omdat er een knuffeltje uit bed is gevallen, het muziekje is afgelopen, er een kussen net niet helemaal goed ligt en meer van die kleine maar ontzettend belangrijke zaken.

20.00uur
Mijn restje avond begint. Wordt het tv-kijken, het nieuws nog lezen, me op de hoogte brengen van de laatste Facebook nieuwtjes, mijn mail checken, iemand bellen, kijken wanneer ik weer op wedstrijd kan of...nee ik schrijf een blog! Niks bijzonders deze keer, maar gewoon over een dag zoals vandaag.






donderdag 9 januari 2014

Recept: Bruschetta


Ingrediënten:
Vleestomaten
Knoflook
Basilicum (vers)
Olijfolie
Zout
Ciabatta brood

Bereiding:
Snijd de tomaten in kleine blokjes, doe ze in een vergiet en bestrooi ze met zout, even laten staan zodat het meeste vocht er uit lekt.
Doe het brood in de oven om af te bakken.
Snijd de knoflook in fijne stukjes, evenals de basilicum en meng dit in een kom met olijfolie en de uitgelekte tomaten.
Verdeel het mengsel over de broodjes en eet smakelijk!

Recept: Pasta met kip en paddestoelen uit de oven


Ingrediënten:
- klein handje gedroogde porcini (eekhoorntjesbrood)
- olijfolie
- 3 kipfilets (in blokjes gesneden)
- 2 tenen knoflook (in dunne plakjes gesneden)
- 350gr gemengde verse paddenstoelen (grof gesneden)
- 2dl witte wijn
- 450gr spaghetti
- 5dl slagroom
- geraspte Parmezaanse kaas
- blaadjes van een takje verse basilicum
- peper
- zout

Bereiding:
Verwarm de oven voor op 200graden.
Doe de porcini in een kom, giet er 1,5dl water bij en laat ze een paar minuten wellen.
Zet een grote wok op het vuur en giet er een scheutje olijfolie in.
Bestrooi de kip met peper en zout en bak ze rondom bruin.
Laat de porcini uitlekken (maar bewaar het weekvocht!) en doe ze samen met de knoflook en verse paddenstoelen bij de kip in de pan.
Giet de wijn en het vocht van de porcini erbij en zet het vuur laag.
Laat het zachtjes pruttelen tot de wijn is ingekookt.

Kook de spaghetti.

Giet de slagroom in de pan met de saus, laat het geheel tegen de kook aan komen en zet het vuur uit.
Breng de saus op smaak met peper en zout.
Doe de gekookte en uitgelekte spaghetti bij de saus in de pan en hussel goed.
Doe driekwart van de Parmezaanse kaas en alle basilicum erbij en roer goed.

Doe alles in een ovenschaal en strooi de resterende Parmezaanse kaas erover.
Zet de schaal in de oven tot de bovenkant goudbruin en krokant is, 10-15min.


Dit is het recept (Spaghetti Tetrazzini) van Jamie Oliver, uit zijn boek Jamie's Italië.

zondag 5 januari 2014

Hoe ik een paardenmeisje werd (deel 1)

Als klein meisje wilde ik al "op paardrijden", maar ik moest eerst mijn zwemdiploma A en B halen en vervolgens (met schoolzwemmen) ook nog een diploma reddingszwemmen.
En toen was het zover....althans, voor een keertje dan.
Mijn opa werd 65 en we gingen, met de hele familie van mijn vaders kant, een weekend naar Sporthuiscentrum. Twee van mijn ooms gingen paardrijden en ik mocht mee. Je zou denken dat ik na die ene keer verkocht was, maar niks was minder waar. Ik vond het dood-en-doodeng en m'n beide benen waren aan de binnenkant kapot geschuurd.
Bij deze Les 1: ga nooit als beginner paardrijden in een spijkerbroek met zo'n fijne naad aan de binnenkant van je been.

Goed, mijn zwemdiploma's waren gehaald en ik mocht dan eindelijk "op" iets anders. Maar ik belandde niet op een paardenrug.
Nee, ik ging (waag het om te lachen!!!) bowlen! Dat deed ik zo'n 2 jaar.

Op mijn 10e was dan het eindelijk zover, ik mocht gaan leren paardrijden, bij Manege Groenesteyn.

Na een paar privé-lessen, mocht ook ik in de groep mee rijden.
Als op woensdagmiddag de laatste les van de basisschool was afgelopen, worstelde ik daar op de wc met mijn paardrijbroek, zette mijn cap op, nam mijn zweepje in de hand, stapte op mijn fiets en reed zo snel ik kon naar de manege.

In de kantine hing een groot bord met daarop alle namen van de pony's en paarden, achter één van die namen stond dan jouw naam.
Daar kon je heel blij van worden (want je mocht op "je lievelings") of teleurgesteld (want je moest op "die slome" die je nooooooit in galop kreeg -diepe zucht!-) of een beetje bang (want je moest op die ene die er nog wel eens iemand afgooide).
Ik als jong paardenmeisje met Klikklak

Meestal hadden we les van Trea, ook wel dikke Trees genoemd.
Dat waren de leukste lessen, want die waren heel afwisselend. De ene keer een gewone les, dan weer een keer springen en in de zomer mochten we de laatste 10 minuten zonder zadel rijden (wat voelde je je dan stoer!).
En als ze écht in een goede bui was, dan hadden we geen les, maar zadelde ze zelf ook een paard op en reden we netjes achter elkaar het manegeterrein af, zo het park met ruiterpaden in.
Als we met een groepje van allemaal "gevorderden" waren, dan was het echt feest, want dan galoppeerden we ook, hadden we het rondje dus sneller gereden en gingen we jippie! nóg een keer!
Oh, wat heb ik daar een leuke tijd gehad!
Twee dingen die me zo te binnen schieten:
  • Er waren puppy's, kleine Jack Russels. Trea stond in de bak met een longeerzweep. De puppy's speelden met het touwtje aan het uiteinde van de zweep. Toen Trea één van de paarden een beetje wilde aanmoedigen, kreeg die een puppy naar zijn kont geslingerd!
  • Het had geregend en er stonden grote plassen in de buitenbak. We moesten "van hand veranderen", midden door zo'n plas heen. Eén van de Shetlanders die meeliep in de les, ging midden in de plas stilstaan, Trea wist wat er ging gebeuren en schreeuwde naar het desbetreffende ruitertje: "afstappen!!! nu!!!". De pony stampte een paar keer, liet zich vallen en begon heerlijk te rollen!
En het allermooiste is dat daar, op manege Groenesteyn, twee vriendschappen voor het leven zijn ontstaan.
Mijn vriendschap met vriendin N. en mijn (nog steeds voortdurende) liefde voor paarden.
Maar wees dus gewaarschuwd, mocht je een keer met mij gaan bowlen, grote kans dat je verliest ;-)
(Een andere keer het vervolg van mijn "carriere als paardenmeisje")

vrijdag 3 januari 2014

Champion Champignon

 
"From December to March, there are for many of us three gardens - 
 the garden outdoors, the garden of pots and bowls in the house,
and the garden of the mind's eye."
- Katherine S. White
 
 
In de winter doe ik vaak ideeën op voor de (moes)tuin en maak ik alvast tuinplannen voor wanneer het voorjaar begint.  
 
Afgelopen jaar hadden we een leuk projectje dat ik met jullie wil delen.
Eigenlijk heb je er niet eens een tuin voor nodig, maar het is erg leuk, makkelijk en vooral lekker.
Je eigen champignons kweken!
 
Op internet zijn diverse aanbieders van een "kweek-set" te vinden.
Ik heb bij Baldur gewone (witte) champignons en kastanje champignons besteld, want die eten we het meest.
De set bestond uit een kartonnen doos, gevuld met aarde en sporen.
De grond moet vochtig blijven (af en toe de plantenspuit erover) en in een ruimte met temperatuur tussen de 12 en 18 graden staan. Hier stonden ze in de kelder.
De eerste kastanje champignons zijn in zicht!!
 
Na 3 tot 4 weken kan er voor het eerst geoogst worden en daarna kan er nog 3-4x worden geoogst.


Klaar om geplukt te worden

De champion der champignons!